Η όπερα εισήχθη για πρώτη φορά στην Ινδονησία τον 19ο αιώνα από ολλανδούς εισβολείς.
Η πρώτη όπερα που διοργανώθηκε στην Ινδονησία ήταν η Μάρθα από τον Friedrich von Flotow το 1871.
Στην αποικιακή περίοδο, η όπερα έγινε μια ελίτ ψυχαγωγία και μπορούσε να γίνει μάρτυρας μόνο από ορισμένους κύκλους.
Στη δεκαετία του 1920, προέκυψε η πρώτη όπερα που αποτελείται από μια ινδονησιακή όπερα Ινδονησία.
Η Όπερα Ινδονησία οδηγήθηκε από τον R. Soeharto το 1926 και κατάφερε να δείξει την Aida από τον Giuseppe Verdi.
Στη δεκαετία του 1930, προέκυψε επίσης η Όπερα του Πεκίνο, η οποία συνδυάζει τα στυλ της κινεζικής και της δυτικής όπερας.
Μετά την ανεξαρτησία, η όπερα γίνεται πιο ανοιχτή και μπορεί να απολαύσει η ευρύτερη κοινότητα.
Στη δεκαετία του 1960, η πρώτη σύγχρονη όπερα εμφανίστηκε στην Ινδονησία που ονομάζεται Opera Kecil.
Η μικρή όπερα καθοδηγείται από τον W.S. Rendra και κατάφερε να παρουσιάσει έργα όπως η Carmen και ο γάμος του Figaro.
Επί του παρόντος, η όπερα εξακολουθεί να είναι μια δημοφιλής ψυχαγωγία στην Ινδονησία με παραστάσεις στο Φεστιβάλ Θεάτρου και Τέχνης που πραγματοποιείται τακτικά.
