Ta bitwa jest największą bitwą na froncie zachodnim podczas II wojny światowej.
Bitwa rozpoczęła się 16 grudnia 1944 r. I zakończyła się 25 stycznia 1945 r.
Ta bitwa nazywana jest bitwą o wybrzuszenie ze względu na ruch wojsk niemieckich, które tworzą krzywą lub wybrzuszenie na liniach frontu sojuszników.
Żołnierze niemieckie składają się z około 400 000 żołnierzy i 1000 czołgów, podczas gdy siły sojusznicze składają się z 610 000 żołnierzy i 12 000 czołgów.
Zła pogoda utrudnia żołnierzom alianckim walce z żołnierzami niemieckich z powodu zbyt dużej ilości śniegu i mgły.
Ta bitwa odbywa się w regionach Belgii i Luksemburga i powoduje ogromne szkody infrastruktury i znaczną utratę cywilów.
Zwycięstwo sojuszników w tej bitwie jest bardzo ważne, ponieważ zatrzymuje atak wojsk niemieckich w Europie Zachodniej.
Jednym ze słynnych momentów w tej bitwie jest to, że generał Anthony McAuliffe z żołnierzy amerykańskich, które zostały utrzymane w mieście Bastogne, wydało przesłanie orzechów w odpowiedzi na prośbę o poddanie się żołnierzy niemieckich.
Ta bitwa oznacza także śmierć najbardziej amerykańskiej armii w jednej bitwie podczas II wojny światowej.
Bitwa o wybrzuszenie jest uważany za punkt zwrotny w II wojnie światowej, ponieważ po tym, jak siły alianckie zaczęły wygrywać duże bitwy i zmierzają w kierunku zwycięstwa.
