Komunizm został po raz pierwszy wprowadzony w Indonezji w latach dwudziestych przez socjalistycznych intelektualistów i aktywistów.
Indonezyjska Partia Komunistyczna (PKI) została założona w 1920 roku i stała się największą partią polityczną w Indonezji w latach 60. XX wieku.
W 1965 r. Rząd indonezyjski przeprowadził operacje wojskowe, aby obalić PKI i zabił setki tysięcy osób podejrzanych o udział w ruchu komunistycznym.
Chociaż PKI jest zabronione przez rząd indonezyjski, nadal istnieją małe grupy, które identyfikują się jako komuniści w Indonezji.
Jedną z słynnych postaci w historii indonezyjskiego komunizmu jest Tan Malaka, rewolucyjna i intelektualna, która była aktywna na początku XX wieku.
Zanim został prezydentem Indonezji, Sukarno był nacjonalistycznym przywódcą i był również wspierany przez PKI.
W okresie nowego porządku (1966–1998) rząd indonezyjski zabrania wszelkich form działań związanych z komunizmem i cenzurowaniem książek, które są uważane za zawierające te ideologie.
Niemniej jednak niektórzy indonezyjscy artyści i pisarze, tacy jak Pramoedya Ananta Toer i Denny Ja, mają krytyczne spojrzenie na rząd i wyrazili poparcie dla komunistycznej ideologii.
W 2016 r. Rząd indonezyjski zabronił organizacji islamskiej frontu obrońców (FPI), ponieważ uznano ją za zagrożenie dla państwa i podejrzewano o relacje z grupami promującymi ideologię komunistyczną.
Chociaż komunizm nie jest już popularną ideologią w Indonezji, wciąż istnieją grupy, które próbują walczyć o zasady komunizmu i socjalizmu w Indonezji.
