Інданезія мае першы спадарожнік, запушчаны ў 1976 годзе пад назвай Lapan-A1.
Інданезія мае цэнтр спадарожнікавага кіравання Лапанам у горадзе Гарут, Заходняя Ява.
Інданезія запусціла 4 штучныя спадарожнікі, а менавіта Lapan-Tubsat, Lapan-A2/IPB, Lapan-Aorari і Lapan-A3/IPB.
Інданезія таксама мае станцыю Зямлі для барацьбы з спадарожнікамі, а менавіта станцыя Bumi ParePare ў Паўднёвым Сулавесі і станцыі Бамі Біак у Папуа.
Інданезія мае спадарожнікавую праграму дыстанцыйнага зандзіравання для маніторынгу стану зямлі, напрыклад, назіранне за надвор'ем, адлюстраванне зямлі і маніторынг лясных пажараў.
Інданезія таксама мае спадарожнікавую праграму сувязі, а менавіта спадарожнік кольца Палапы, які накіраваны на павышэнне падключэння да Інтэрнэту па ўсёй Інданезіі.
Інданезія падпісала супрацоўніцтва з іншымі краінамі па распрацоўцы спадарожнікавых тэхналогій, напрыклад, з Японіяй для распрацоўкі спадарожнікаў назірання за Зямлі.
Інданезія таксама мае праграму распрацоўкі ракет для адпраўкі спадарожнікаў у прастору, напрыклад, ракету RX-25-LPN, якая знаходзіцца на стадыі распрацоўкі.
Інданезія - адна з краін Паўднёва -Усходняй Азіі, якая мае спадарожнікавую тэхналогію і стала важным гульцом у спадарожнікавай прамысловасці ў рэгіёне.
Інданезія таксама мае праграму даследаванняў і распрацовак касмічных даследаванняў, напрыклад, распрацоўкі касмічных тэхналогій самалётаў і мікрагравітацыйных эксперыментаў.
