Το μπαλέτο εισήχθη για πρώτη φορά στην Ινδονησία το 1928 από έναν Γάλλο χορευτή που ονομάζεται Jeanne Thebault.
Το 1967, ιδρύθηκε στην Ινδονησία το πρώτο σχολείο μπαλέτου.
Το 2018, υπάρχουν περισσότερα από 30 σχολεία μπαλέτου στην Ινδονησία που προσφέρουν διάφορα είδη προγραμμάτων για παιδιά και ενήλικες.
Η Ινδονησία έχει αρκετούς διάσημους χορευτές μπαλέτου, όπως ο Putri Ayu Nareswari, η Riza Kanaya και ο Didik Nini Thowok.
Το μπαλέτο συχνά θεωρείται ελίτ χορός στην Ινδονησία λόγω του δαπανηρού κόστους και της έλλειψης ευκαιριών για μάθηση μπαλέτου στις περιοχές.
Ορισμένες πόλεις στην Ινδονησία διαθέτουν ενεργές κοινότητες μπαλέτου, όπως η Τζακάρτα, η Bandung, η Yogyakarta και η Μπαλί.
Το ινδονησιακό μπαλέτο συχνά συνδυάζει στοιχεία παραδοσιακού ινδονησιακού χορού, όπως οι Javanese, Balinese ή Sundanese Dances, με σύγχρονες τεχνικές μπαλέτου.
Το 2016, η Μπαλέτο Ινδονησία κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ Muri ως το μεγαλύτερο χορό μπαλέτου στον κόσμο με διάρκεια 24 ωρών χωρίς διακοπή.
Οι ινδονησιακοί χορευτές μπαλέτου συμμετέχουν συχνά σε διάφορους διεθνείς διαγωνισμούς χορού και κέρδισαν πολλά βραβεία.
Η ινδονησιακή κυβέρνηση έχει επίσης δείξει την υποστήριξή της για την ανάπτυξη μπαλέτου στην Ινδονησία κρατώντας διάφορα εκπαιδευτικά γεγονότα και προγράμματα για νέους χορευτές.
