Η αναγεννησιακή τέχνη ξεκίνησε στην Ιταλία τον 14ο αιώνα και εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη τον 16ο αιώνα.
Η αναγεννησιακή τέχνη χαρακτηρίζεται από τη χρήση προοπτικών τεχνικών για τη δημιουργία χωρικής ψευδαίσθησης και βάθους στην τέχνη.
Η τέχνη της Αναγέννησης εμφανίζει επίσης την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος με τη μορφή αγαλμάτων και έργων ζωγραφικής.
Στην Ινδονησία, η αναγεννησιακή τέχνη είναι πιο γνωστή ως δυτική τέχνη ή ευρωπαϊκή τέχνη.
Η δυτική τέχνη εισήχθη για πρώτη φορά στην Ινδονησία από τους Ολλανδούς εισβολείς τον 19ο αιώνα.
Η Δυτική Τέχνη στην Ινδονησία περιοριζόταν αρχικά μόνο σε πορτραίτα και φυσικά τοπία των Κάτω Χωρών.
Ωστόσο, τον 20ό αιώνα, η δυτική τέχνη στην Ινδονησία αναπτύχθηκε γρήγορα με την εμφάνιση καλλιτεχνών όπως οι Affandi, Raden Saleh και Basoeki Abdullah.
Τα Western Art έργα στην Ινδονησία συνδυάζουν γενικά τις δυτικές τεχνικές με ινδονησιακές μορφές και θέματα.
Ένα παράδειγμα του διάσημου δυτικού έργου τέχνης στην Ινδονησία είναι η ζωγραφική της ζωής του Μπαλί από την Affandi που απεικονίζει τη ζωή του μπαλινέζικου λαού με το ύφος των εξπρεσιονιστικών έργων.
Εκτός από τους πίνακες ζωγραφικής, η Western Art επηρεάζει επίσης την ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής, του χορού και του θεάτρου στην Ινδονησία.
