Η Ινδονησία έχει μακρά ιστορία εξερεύνησης του διαστήματος, με το πρώτο διαστημικό πρόγραμμα να αρχίζει το 1964.
Το 1985, η αστροναύτη Ινδονησία, Pratiwi Sudarmono, έγινε ο πρώτος Ινδονήσιος που πετάει στο διάστημα ως μέρος της αποστολής του λεωφορείου STS-61-Hall.
Το 2013, η Ινδονησία ξεκίνησε τον πρώτο δορυφόρο, τον δορυφόρο Lapan-A2/Orari, το οποίο κατασκευάστηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Αεροναυτικής και Διαστημικού Ινστιτούτου (LAPAN) και τον Ινδονησιακό Ραδιόφωνο ερασιτεχνικό οργανισμό (ORARI).
Το 2018, η Ινδονησία ξεκίνησε το δεύτερο δορυφόρο δορυφόρο, δορυφόρο Lapan-A3/IPB, που κατασκευάστηκε από το Lapan και το Bogor Agricultural University (IPB).
Η Ινδονησία είναι επίσης ένας τόπος για το παρατηρητήριο Bosscha, το οποίο χτίστηκε το 1928 και είναι το παλαιότερο παρατηρητήριο στη Νοτιοανατολική Ασία.
Το 2014, η Ινδονησία έγινε το επίσημο μέλος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστημικών (ESA), ανοίγοντας την πόρτα για περισσότερες ευκαιρίες για διαστημική συνεργασία στο μέλλον.
Η Ινδονησία διαθέτει επίσης ένα κέντρο κατάρτισης στο διάστημα, το Εθνικό Κέντρο Διαστημικής Εκπαίδευσης (Puspantan), το οποίο στοχεύει στην εκπαίδευση των μελλοντικών μηχανικών και των διαστημικών επιστημόνων.
Το 2019, η Ινδονησία ξεκίνησε τον δορυφόρο επικοινωνίας Palapa-N1, ο οποίος παρείχε τηλεπικοινωνίες και υπηρεσίες Διαδικτύου σε ολόκληρη την Ινδονησία και τις γειτονικές χώρες.
Η Ινδονησία έχει επίσης συμμετάσχει στη διεθνή αποστολή διαστημικής, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής του Άρη, η οποία στοχεύει στη δημιουργία μιας μόνιμης ανθρώπινης αποικίας στον πλανήτη Άρη.
Η Ινδονησία έχει ένα σχέδιο για την έναρξη άλλων δορυφόρων στο μέλλον, συμπεριλαμβανομένων των δορυφόρων απομακρυσμένης ανίχνευσης και των δορυφόρων παρατήρησης της Γης, για να βοηθήσει στη συλλογή σημαντικών δεδομένων και στη βελτίωση της υποδομής και του περιβάλλοντος.
