Politika u Indoneziji ima dugu povijest, počevši od nizozemske kolonijalne ere do danas.
Prvi predsjednik Indonezije bio je Sukarno, koji je služio od 1945. do 1967. godine.
Indonezija ima demokratski sustav s predsjednikom kao šef države i premijera kao šef vlade.
Izraz grupa radova (Golkar) odnosi se na političke stranke osnovane tijekom novog reda pod Suhartovim vodstvom.
Opći izbori u Indoneziji održavaju se svakih pet godina, a birači moraju imati najmanje 17 godina.
Indonezija ima pet službeno priznatih političkih stranaka: Indonezijske Demokratske stranke borbe (PDIP), stranka Golkar, Nacionalna stranka buđenja (PKB), Ujedinjena stranka za razvoj (PPP) i stranka Gerindra.
Izraz Pancasila odnosi se na temelj indonezijske države koji se sastoji od pet načela: Svemogućeg Boga, poštenog i civiliziranog čovječanstva, indonezijskog jedinstva, ljudi koji vode mudrost u savjetovanju predstavnika i socijalnu pravdu za sve Indonezijske ljude.
Indonezija ima sustav vanjske politike koji je usmjeren na slobodni i aktivni princip koji daje prioritet uravnoteženom odnosu s drugim zemljama širom svijeta.
Izraz Nacionalni plan srednjoročnog razvoja (RPJMN) odnosi se na indonezijski vladin program za unapređenje ekonomskog i društvenog razvoja u zemlji u narednih pet godina.
Indonezija ima niz nevladinih organizacija koje igraju važnu ulogu u politici i zagovaranju, uključujući Nacionalnu komisiju za ljudska prava, Transparency International Indonesia i Indonesian Corruption Watch.
