Vrije meningsuiting of vrijheid van meningsuiting is een internationaal erkende mensenrechten.
In Indonesië wordt de vrijheid van meningsuiting gegarandeerd door artikel 28E paragraaf 3 van de grondwet van 1945.
Hoewel gegarandeerd wettelijk, heeft vrijheid van meningsuiting nog steeds limieten, zoals niet schadelijk zijn voor anderen of schadelijke openbare orde.
Vrijheid van meningsuiting omvat ook het recht om meningen uit te drukken, informatie te geven en toegang te krijgen tot informatie.
In 2017 werd Indonesië op de 124e plaats gerangschikt van de 180 landen in de persvrijheidsindex geproduceerd door verslaggevers zonder grenzen.
Vrijheid van meningsuiting is vaak een onderwerp van debat en controverse in Indonesië, vooral in de politieke en religieuze context.
Sommige gevallen van arrestatie van activisten of journalisten die worden geacht de bepalingen van vrijheid van meningsuiting te schenden, hebben kritiek van verschillende partijen getrokken.
Toch zijn veel Indonesiërs die actief vrijheid van meningsuiting gebruiken om hun mening te uiten en te vechten voor hun rechten.
In het digitale tijdperk is vrijheid van meningsuiting gemakkelijker toegankelijk via sociale media en andere online platforms.
Vrijheid van meningsuiting maakt ook deel uit van de populaire cultuur van Indonesië, zoals in liedjes of kunstwerken die sociale of politieke kritiek uitten.
