Muziekblad werd voor het eerst geïntroduceerd in Indonesië in de 19e eeuw door de Nederlandse indringers.
Traditionele Indonesische muzieknotatie, zoals Pelog en Slendro Notation, wordt al sinds de oudheid gebruikt.
Vóór de goedkeuring van de westerse notatie staat Indonesische muziek bekend als een nummernotatie genaamd Kepatihan.
De meeste muziekbladen in Indonesië zijn geschreven in westerse muzieknotatie met letters A tot G.
Een van de beroemde componisten van Indonesië is Ismail Marzuki, die vele nationale en populaire nummers heeft gemaakt.
Bladmuziek wordt meestal gebruikt door muzikanten en zangers om hen te helpen de melodie- en songteksten te onthouden.
Er zijn veel muziekscholen in Indonesië die trainingsprogramma's aanbieden bij het lezen en schrijven van muziekbladen.
Sommige traditionele Indonesische muziekinstrumenten, zoals Angklung en Gamelan, gebruiken geen muziekbladen, maar vertrouwen op het horen en de geheugen van muzikanten.
Muziekbladen zijn te vinden in verschillende muziekgenres in Indonesië, waaronder pop, rock, dangdut en regionale muziek.
Indonesië heeft veel muziekgemeenschappen die vaak muziekbladen uitwisselen en samenwerken in lokale en internationale muziekevenementen.
