Utopische fictie is een fictiegenre dat de ideale en perfecte wereld onderzoekt waar alle sociale en politieke problemen zijn overwonnen.
Opgenomen in het genre van speculatieve fictie, omvat utopische fictie verhalen over de samenleving die leeft in harmonie, vrijheid en welvaart.
Utopische fictie verscheen voor het eerst in de 16e en 17e eeuw, met werken zoals Utopia door Sir Thomas More en de stad van de zon door Tommaso Campanella.
Het concept van Utopia komt van de Griekse, ou-topo's, wat betekent dat er geen plaats en Eu-topo's zijn, wat een goede plek betekent.
Utopische fictie wordt vaak beschouwd als een vorm van sociale en politieke kritiek, omdat het de ideale wereld illustreert die in strijd is met de huidige sociale en politieke omstandigheden.
Sommige beroemde utopische fictiewerken zijn Brave New World door Aldous Huxley, 1984 door George Orwell en de onteigenen door Ursula K. Le Guin.
Utopische fictie beschrijft ook vaak een goed georganiseerde samenleving en heeft een effectief overheidssysteem, zoals in het werk van het eiland door Aldous Huxley.
Sommige utopische fictiewerkzaamheden onderzoeken ook thema's zoals technologie, het milieu en sociale rechtvaardigheid.
Hoewel utopische fictie vaak wordt beschouwd als een idealistisch en naïef fictiegenre, beschrijven sommige werken ook de donkere kant van het leven in de perfecte wereld, zoals in We door Yevgeny zamyatine.
Utopische fictie is vandaag nog steeds een populair fictiegenre, met veel schrijvers en lezers die concepten blijven verkennen over de ideale en perfecte wereld.
