Pierwsze pismo indonezyjskie znaleziono w inskrypcji Bukit Kedukan w 682 r.
Literatura jawajska jest jedną z najstarszych postaci, jakie kiedykolwiek używane do pisania indonezyjskiego.
W XVII wieku Holendrzy zaczęli wprowadzać latynoskie postacie jako standard pisania Indonezyjczyków.
Początkowo Indonezyjczyk został napisany we wszystkich literach kapitałowych, ale w 1947 r. Niniejsze zasady zostały zmienione na wszystkie małe litery.
W Indonezji znajduje się około 700 języków regionalnych, a każdy język ma inny system pisania.
Przed odkryciem papieru Indonezyjczycy używają liści dłoni i kory jako materiał do pisania.
Indonezyjczyk jest używany nie tylko w Indonezji, ale także w kilku innych krajach, takich jak Malezja, Singapur i Brunei.
W holenderskim okresie kolonialnym pisanie indonezyjskie było szerzej stosowane w mediach drukowanych niż ustno.
Starożytne teksty, takie jak prawo prawa (KUH) i włókno centralne, są ważnym przykładem dzieł literackich w języku indonezyjskim.
Obecnie istnieje wiele nowoczesnych technologii, takich jak komputery i smartfony, które ułatwiają pisanie i korzystanie z indonezyjskiego.
