Zenginliğin eşitsizliğiyle ilgili ilk gerçek, dünyadaki en zengin sekiz insanın en yoksul dünya nüfusunun% 50'siyle aynı servete sahip olmasıdır.
Amerika Birleşik Devletleri'nde, en zengin insanların sadece% 1'i Amerikan nüfusunun% 90'ından daha fazla servete sahiptir.
Küresel servetin 2025 yılında 1.000 trilyon dolara çıkacağı tahmin ediliyor, ancak artıştan sadece bir avuç insan yararlanacak.
Endonezya'daki servet eşitsizliği de çok önemlidir, Endonezya'nın en zengin insanlarının% 1'i en düşük nüfusun% 50'siyle aynı servete sahiptir.
GSYİH'daki (gayri safi yurtiçi hasıla) bir artış ekonomik büyüme gösterebilse de, her zaman topluluk refahının iyileştirilmesini yansıtmaz.
Zenginlik eşitsizliğinin ana nedenlerinden biri, zenginlerin olması gerekenden daha az vergi ödemesini sağlayan haksız bir vergi sistemidir.
Yoksul insanlar iyi sağlık hizmetlerine ve eğitime erişmede zorluklarla karşılaşırken, zengin insanlar genellikle daha iyi ve daha pahalı hizmetlere erişebilirler.
Zenginlik eşitsizliği de sosyal ve politik gerginliğe neden olabilir, çünkü yoksul insanlar genellikle sistem tarafından haksız ve marjinalleşir.
Bazı çalışmalar, zenginlik eşitsizliğinin zihinsel ve fiziksel sağlığı, toplumdaki suç ve şiddet olasılığını da etkileyebileceğini göstermektedir.
Zenginlik eşitsizliğini azaltmanın bir yolu, daha adil bir sosyal refah ve vergi programı ve herkes için adil olan eğitim ve sağlık hizmetlerini güçlendirmektir.
