Гісторыя вушэй працягваецца ўжо тысячы гадоў і, як мяркуюць, паходзіць са старажытнай культуры ў Егіпце, Індыі і Паўднёва -Усходняй Азіі.
Згодна з кітайскай традыцыяй, пранізванне вуха ў дзяўчынку ажыццяўляецца ва ўзросце 1-2 гадоў, каб сімвалізаваць, што дзіця афіцыйна стала часткай сям'і.
У Індыі пранізванне вуха ў пэўных частках можа сімвалізаваць сацыяльны статус чалавека.
У старажытныя часы прабіванне вуха таксама выкарыстоўвалася як племянная або групавая ідэнтыфікацыя.
У Інданезіі пранізванне вуха звычайна робіцца ў падлеткавым і дарослым як форму самаэкспрэсіі альбо моднай заявы.
Ёсць некалькі тыпаў пірсінгаў, якія можна зрабіць, такія як прамы пірсінг, круглы пірсінг, пірсінг Дайт і Трамр.
Пранізванне вуха можа выклікаць інфекцыю, калі не зроблена стэрыльна і гігіенічна, таму важна выбраць даверанае месца і захаваць чысціню пасля гэтага.
У некаторых людзей алергія на пэўныя ўпрыгажэнні, якія выкарыстоўваюцца для прабівання вуха, напрыклад, срэбра ці золата.
Пірсінг вуха таксама можна зрабіць з выкарыстаннем перадавых тэхналогій, такіх як лазер, які можа звесці да мінімуму час болю і вылячэння.
Некаторыя культуры ў свеце таксама маюць традыцыю супрацьстаяць іншым часткам вуха, такіх як нос, вусны ці бровы як форма самаадпрэсіі альбо духоўнай веры.
