Στην Ινδονησία, τα παιδιά που υιοθετούνται επίσημα από άλλες οικογένειες δεν θεωρούνται πλέον τα βιολογικά παιδιά των βιολογικών τους οικογενειών.
Από το 2002, η Ινδονησία είχε νόμο για την προστασία των παιδιών που διέπουν τη διαδικασία υιοθεσίας των παιδιών.
Τα παιδιά που υιοθετούνται επίσημα από άλλες οικογένειες έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα βιολογικά παιδιά, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να λαμβάνουν την ίδια εκπαίδευση και ιατρική περίθαλψη.
Η διαδικασία υιοθεσίας στην Ινδονησία διαρκεί συνήθως πολύ και περίπλοκη, διότι περιλαμβάνει διάφορα μέρη όπως η κοινωνική υπηρεσία, τα δικαστήρια και οι βιολογικές οικογένειες.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι υιοθεσίας στην Ινδονησία, συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης ενός μόνο παιδιού, της υιοθέτησης παιδιών από μεγάλες οικογένειες και της υιοθέτησης παιδιών εκτός της χώρας.
Πριν από την υιοθέτησή τους, τα παιδιά πρέπει να περάσουν από μια σειρά υγειονομικών και ψυχολογικών εξετάσεων για να εξασφαλίσουν ότι είναι κατάλληλα για υιοθεσία.
Οι οικογένειες που θέλουν να υιοθετήσουν τα παιδιά πρέπει να πληρούν ορισμένες απαιτήσεις, όπως η ύπαρξη ενός αξιοπρεπούς και οικονομικά σταθερού σπιτιού.
Τα παιδιά που υιοθετούνται επισήμως από άλλες οικογένειες δέχονται συνήθως νέα οικογενειακά ονόματα και μερικές φορές επίσης δίνουν νέα ονόματα.
Αν και η υιοθεσία μπορεί να αποτελέσει λύση για ζευγάρια που δεν μπορούν να έχουν βιολογικά παιδιά, υπάρχουν επίσης πολλοί άνθρωποι που επιλέγουν να υιοθετήσουν ως έναν τρόπο να προσφέρουν καλύτερες ευκαιρίες για παιδιά που έχουν ανάγκη.
Η υιοθεσία μπορεί επίσης να έχει θετικό αντίκτυπο στα υιοθετημένα παιδιά, επειδή μπορούν να πάρουν την αγάπη και την προσοχή των νέων οικογενειών τους και την ευκαιρία να ζήσουν σε ένα πιο σταθερό και ασφαλές περιβάλλον.
