Prvi dokumentarni film u Indoneziji bio je Bali koji je objavljen 1932. godine.
U 1950 -ima, dokumentarni filmovi u Indoneziji brzo su se razvili pojavom mnogih televizijskih postaja.
Jedan od najpoznatijih dokumentarnih filmova Indonezije je mesar Amira Muhammada koji je objavljen 2003. godine.
Dokumentarne filmove u Indoneziji često produciraju nevladine institucije kao što su Planet Indonesia Foundation i Nusantara Alam Conservation Foundation.
Od 2016. godine, Indonezija svake godine održava festival dokumentarnog filma (FFD) kako bi promovirao indonezijsku industriju dokumentarnog filma.
Neki indonezijski dokumentarni filmovi osvojili su međunarodne nagrade, poput izgleda tišine Joshua Oppenheimer koji je 2014. godine na filmskom festivalu u Veneciji pobijedio na filmskom festivalu u Veneciji.
Neke teme koje se često uzgajaju u indonezijskim dokumentarnim filmovima su okoliš, društveno-politički život i kultura.
Upotreba bespilotnih letjelica u snimanju dokumentarnih filmova sve je popularnija u Indoneziji posljednjih godina.
Neki indonezijski dokumentarni film smatraju se kontroverznim i zabranjenim da se emitira u kazalištima, poput čina ubojstva od strane Joshua Oppenheimer koji je izrazio okrutnost režima novog reda.
Indonezijski dokumentarni filmovi često su alat za promicanje indonezijskog turizma, poput divne Indonezije Yosep Anggi Noen.
