Pierwszym dokumentem w Indonezji był Bali, który został wydany w 1932 roku.
W latach 50. filmy dokumentalne w Indonezji szybko się rozwijały wraz z pojawieniem się wielu stacji telewizyjnych.
Jednym z najbardziej znanych dokumentów Indonezji jest rzeźnik Amira Muhammada, który został wydany w 2003 roku.
Filmy dokumentalne w Indonezji są często produkowane przez instytucje pozarządowe, takie jak Fundacja Planet Indonesia i Nusantara Alam Conservation Foundation.
Od 2016 r. Indonezja organizuje co roku festiwal filmów dokumentalnych (FFD) w celu promowania indonezyjskiego przemysłu filmowego.
Niektóre indonezyjskie filmy dokumentalne zdobyły międzynarodowe nagrody, takie jak wygląd ciszy Joshua Oppenheimera, który wygrał jury na festiwalu filmowym w Wenecji w 2014 roku.
Niektóre tematy często wychowywane w indonezyjskich filmach dokumentalnych to środowisko, życie społeczno-polityczne i kultura.
Wykorzystanie dronów do tworzenia filmów dokumentalnych było coraz bardziej popularne w Indonezji w ostatnich latach.
Niektóre indonezyjski dokument są uważane za kontrowersyjne i zabronione są emitowane w kinach, takie jak akt zabicia przez Joshua Oppenheimera, który wyraził okrucieństwo reżimu nowego porządku.
Indonezyjskie filmy dokumentalne są często narzędziem promującym turystykę indonezyjską, taką jak cudowna Indonezja autorstwa Yosep Anggi Noen.
