Тэорыя агульнай адноснасці або агульнай адноснасці - адна з самых складаных і важных тэорый фізікі ў гісторыі.
Гэтая тэорыя была распрацавана нямецкім геніемным фізікам Альбертам Эйнштэйна ў 1915 годзе.
Агульная адноснасць тлумачыць, што гравітацыя выклікана дэфармацыяй прасторы-часу масавай і энергіяй.
Гэта выклікае паняцце, што прастора і час на самай справе ўзаемазвязаны ў адной адзінцы, вядомай як прастора-час.
Адным з наступстваў гэтай тэорыі з'яўляецца тое, што час рухаецца павольней у месцы з мацнейшай гравітацыяй.
Агульная адноснасць была даказана эксперыментальна ў некалькіх астранамічных назіраннях, такіх як чырвоныя зрухі і гравітацыйная ўстойлівасць.
Гэтая тэорыя таксама дае прагнозы пра такія з'явы, як чорныя дзіркі, гравітацыйныя хвалі і адносная гравітацыя лінзаў.
Агульная адноснасць таксама цесна звязана з фізікай часціц, касмалогіі і квантавай тэорыі.
Адзін з цікавых фактаў гэтай тэорыі заключаецца ў тым, што Эйнштэйн на самай справе не выкарыстоўвае тэрмін у сваёй тэорыі, і ён апісвае гэтую з'яву як дэфармацыю прасторы-часу.
Агульная адноснасць таксама стала асновай для многіх тэорый і адкрыццяў у сучаснай фізіцы і застаецца цікавай тэмай даследавання для фізікаў на сённяшні дзень.
