De eerste Indonesische dramafilm die een prijs kreeg op het filmfestival van Cannes was het blad op een kussen in 1998.
Sinds 2000 begonnen Indonesische dramafilms erkenning te krijgen in de internationale arena door verschillende prijzen te winnen op internationale filmfestivals zoals in Tokyo, Rotterdam en Singapore.
Indonesische dramafilms met de meeste toeschouwers zijn Ayat-Ayat Cinta bekeken door meer dan 4,2 miljoen kijkers.
Sommige Indonesische dramafilms passen echte verhalen aan, zoals wat is er met liefde? Geïnspireerd door het levensverhaal van de scenarioschrijver Dewi Lestari.
Indonesische dramafilms werven vaak sociale en politieke kwesties aan die in de schijnwerpers staan van de samenleving zoals corruptie, geweld en intolerantie.
Sommige Indonesische dramafilms brengen ook religieuze thema's op, zoals Ayat-Ayat Cinta en Habibie & Ainun.
Een van de beroemdste Indonesische drama -regisseurs is Garin Nugroho die verschillende internationale prijzen heeft gewonnen met films zoals Javaanse opera en Javaanse duivels.
Indonesische dramafilms combineren soms elementen van komedie om de aandacht van het publiek te trekken, zoals in de filmcontrole -winkel volgende en Suzzanna: Ademen in het graf.
Indonesische dramafilms hebben ook vaak originele nummers die hits zijn in Indonesië zoals in de film What's With Love? en Laskar Pelangi.
Sommige Indonesische dramafilms zijn aangepast uit beroemde romans zoals Laskar Pelangi door Andrea Hirata en Perahu Paper door Dewi Lestari.
