Podczas II wojny światowej Indonezja została skolonizowana przez Holendrów, który został następnie zajęty przez Japonię w 1942 r.
Japonia wykorzystuje Indonezję jako podstawę do kontrolowania Azji Południowo -Wschodniej.
Indonezja to miejsce zaciętej bitwy między żołnierzami japońskimi i siłami pokrewnymi, takimi jak Wielka Brytania, Ameryka i Australia.
Podczas okupacji japońskiej naród indonezyjski doświadczył różnego rodzaju ucisku i wykorzystywania, takich jak praca przymusowa i zatrzymanie.
Nie tylko to, że Japonia przeprowadziła również bombardowania i strajki lotnicze w miastach w Indonezji, takich jak Surabaya i Dżakarta.
Indonezja jest także lokalizacją wojny między żołnierzami japońskimi a indonezyjskimi siłami rządu centralnego pod przewodnictwem Sukarno i Hatty.
Po poddaniu Japonii Indonezja ogłosiła swoją niepodległość 17 sierpnia 1945 r., Ale Holendrzy nie uznali niepodległości i rozpoczęli holenderską agresję wojskową I w 1947 r.
Indonezyjska wojna o niepodległość trwała cztery lata i zakończyła się uznaniem indonezyjskiej niepodległości przez Holendrów w 1949 r.
Podczas II wojny światowej Indonezja była również miejscem oporu i podziemnych ruchów przeciwko najeźdźcom, takim jak indonezyjski ruch młodzieży, armia bezpieczeństwa ludu i Hezbollah.
II wojna światowa przyniosła poważne zmiany w Indonezji, w tym pojawienie się silnego ruchu nacjonalizmu i ostatecznie osiągnęła niezależność od kolonializmu.
