Pengurusan rantaian bekalan di Indonesia dikenali sebagai pengurusan rantaian bekalan atau SCM.
Indonesia mempunyai beberapa pelabuhan penting yang merupakan pintu masuk utama untuk menghantar barang dari dan di seluruh dunia, seperti pelabuhan Tanjung Priok di Jakarta dan pelabuhan Tanjung Perak di Surabaya.
Salah satu cabaran utama dalam pengurusan rantaian bekalan di Indonesia adalah infrastruktur yang tidak mencukupi, terutama di kawasan terpencil dan sukar dicapai.
Bagaimanapun, Indonesia mempunyai sumber semula jadi yang banyak, seperti lombong arang batu, petroleum, dan ladang kelapa sawit yang merupakan bahan mentah yang penting dalam industri pembuatan.
Industri Perikanan juga merupakan salah satu sektor penting dalam pengurusan rantaian bekalan di Indonesia, dengan eksport ikan dan produk perikanan mencapai berbilion ringgit setiap tahun.
Indonesia juga mempunyai beberapa syarikat logistik besar yang menyediakan perkhidmatan perkapalan dan pengedaran ke semua sudut negara, seperti JNE, Tiki, dan Pos Indonesia.
Pengurusan rantaian bekalan di Indonesia semakin berkembang dengan kehadiran teknologi maklumat dan sistem pengurusan bersepadu, seperti sistem ERP dan SCM yang memudahkan pengawasan dan kawalan proses perniagaan.
Beberapa universiti di Indonesia telah mengadakan program pengajian dan kursus dalam pengurusan rantaian bekalan, seperti University of Indonesia, Universiti Gadjah Mada, dan Bandung Institute of Technology.
Dalam tahun -tahun kebelakangan ini, Indonesia juga mula memberi tumpuan kepada membangunkan industri pembungkusan halal dan mesra alam, yang memerlukan pengurusan rantaian bekalan yang lebih bersepadu dan mampan.
Pengurusan rantaian bekalan di Indonesia juga dipengaruhi oleh faktor sosial dan budaya, seperti tabiat pengguna dalam membeli-belah dan bagaimana melakukan perniagaan yang berorientasikan peribadi dan jangka panjang.
