Volgens het Central Statistics Agency (BPS) is het aantal arme mensen in Indonesië ongeveer 24,8 miljoen in 2020.
Ongeveer 60% van de arme bevolking in Indonesië woont in plattelandsgebieden.
Rijstconsumptie is de belangrijkste bepalende factor voor armoede in Indonesië, omdat het grootste deel van de slechte populatie van Indonesië nog steeds afhangt van rijstconsumptie als de belangrijkste bron van energie en eiwitten.
Indonesië heeft een sociale hulpprogramma om de armen te helpen, zoals het Family Hope Program (PKH), niet-contante voedselhulp (BPNT) en Prakja-werkkaarten.
De armoedeverhouding in Indonesië daalde van 10,9% in 2019 tot 9,7% in 2020.
Armoede in Indonesië komt vaker voor bij gezinnen die veel kinderen hebben, vooral in landelijke gebieden.
Armoede kan ook de gezondheid, het opleiding en de kwaliteit van leven van een persoon beïnvloeden.
In Indonesië werkt ongeveer 70% van de arme mensen in de informele sector, zoals straatverkopers en huishoudelijk personeel.
Armoede kan stress en angst veroorzaken die een impact heeft op de geestelijke gezondheid.
Armoede kan ook het milieu verergeren, omdat arme mensen de neiging hebben om bestaande natuurlijke hulpbronnen te gebruiken om aan de behoeften van het leven te voldoen.
