Techniki hakowania zostały po raz pierwszy wprowadzone w Indonezji w latach 80. przez grupę ludzi zainteresowanych światem komputerowym.
W miarę rozwoju technologii i Internetu techniki hakowania są coraz bardziej popularne w Indonezji, szczególnie wśród młodych ludzi.
Istnieją jedne z najczęściej stosowanych technik hakowania w Indonezji, w tym phishing, inżynieria społeczna i brutalna siła.
Phishing jest najczęściej stosowaną techniką hakowania w Indonezji, w której napastnicy tworzą fałszywe witryny, aby ukraść dane osobowe użytkownika.
Inżynieria społeczna to technika hakerska, która obejmuje manipulację psychologiczną w celu uzyskania dostępu do pożądanego systemu lub informacji.
Brute Force to technika hakowania, która odbywa się poprzez wypróbowanie wszystkich możliwych kombinacji haseł w celu znalezienia właściwej.
Istnieje wiele aktywnych grup hakerskich w Indonezji, w tym zespół hakerów, Black Coder Crush i indonezyjska cyber armii.
Indonezja ma ustawę, która reguluje przestępstwa komputerowe i cybernetyczne, takie jak ustawa nr 11 z 2008 r. Jeśli chodzi o informacje i transakcje elektroniczne.
Wielu znanych indonezyjskich hakerów, w tym Agung Prabowo, jest znanych z atakowania miejsc rządowych i dużych firm, oraz Wildana Yani Ashari, który jest nazywany Czerwonym Jago ze względu na jego zdolność do dostępu do miejsc chronionych.
Chociaż hakowanie nielegalne i może zaszkodzić osobom lub firmom, są też hakerzy, którzy wykonują hakowanie etyczne lub hakowanie białego kapelusza, aby poprawić bezpieczeństwo systemu.
