Humanismus is een kijk op het leven dat mensen als het centrum van alle activiteiten van het leven plaatst.
Modern humanisme werd voor het eerst geïntroduceerd in Indonesië in het Nederlandse koloniale tijdperk in de 19e eeuw.
De humanismebeweging in Indonesië werd tijdens de nieuwe orde gestopt omdat het werd beschouwd als in conflict met het begrip van het communisme.
Een van de beroemde humanisten in Indonesië is Sutan Takdir Alisjahbana, een schrijver en intellectueel.
Humanisme in Indonesië wordt vaak geassocieerd met secularisme en liberalisme bewegingen.
Humanisme in Indonesië wordt ook vaak beschouwd als een beweging die westerse waarden probeert te combineren met de Indonesische cultuur.
De humanismebeweging in Indonesië wordt steeds populairder in het hervormingstijdperk omdat steeds meer mensen zich bewust zijn van het belang van mensenrechten.
Humanisme in Indonesië wordt ook vaak geassocieerd met de feminisme -beweging omdat het het belang van gelijke rechten tussen mannen en vrouwen benadrukt.
Sommige beroemde humanistische organisaties in Indonesië zijn de Humanities Student Association, de Indonesian Humanis Foundation en het Indonesische humanistische netwerk.
Samen met de ontwikkeling van technologie en globalisering is het humanisme in Indonesië in toenemende mate nodig om de mensheid te behouden en verschillende toekomstige uitdagingen aan te gaan.
