Historia papieru w Indonezji rozpoczęła się w VII wieku ne, kiedy Chińczycy wprowadzili papier na terytorium Indonezji.
Początkowo papier w Indonezji był używany do pisania i drukowania dokumentów religijnych.
W XIV wieku królestwo Majapahit zaczęło masowe produkujące papier do celów administracyjnych i handlowych.
Jednym ze słynnych tradycyjnych indonezyjskich rodzajów papieru jest Ironwood (lub ULI), który jest wykonany z włókien kory żelaza.
Papier Ulin został po raz pierwszy odkryty w Kalimantanie, a następnie rozprzestrzenił się w Indonezji.
Oprócz papieru Ironwood, Indonezja produkuje również papier z materiałów takich jak bambus, liście pandan i włókno kokosowe.
W holenderskim okresie kolonialnym artykuł w Indonezji był produkowany tylko przez holenderskie firmy i podlegał wysokim podatkom.
Po niezależności Indonezji w 1945 r. Rząd promował produkcję papieru jako przemysł strategiczny.
Obecnie Indonezja jest jednym z największych producentów papierowych na świecie, z produkcją około 20 milionów ton rocznie.
Chociaż nowoczesny papier zastąpił tradycyjny papier, papier Ironwood jest nadal używany do wytwarzania produktów rękodzieła, takich jak czapki, torby i przechowywanie.
