У эпоху Новага парадку прэзідэнт Сохарта кіраваў Інданезіяй на працягу 32 гадоў, з 1967 па 1998 год.
У эпоху новага парадку сродкі масавай інфармацыі ў Інданезіі кантраляваліся ўрадам і не было свабоды прэсы.
У эпоху новага парадку палітычныя партыі былі дазволены толькі адной партыі, а менавіта працоўнай групы (Голкар).
Сухарта вядомы як вельмі аўтарытарны лідэр і мае строгі кантроль над грамадствам і ўрадам.
У эпоху новага парадку многія актывісты і крытыкі ўрада былі арыштаваныя, катаваныя і нават забітыя сіламі бяспекі.
Хоць Сухарта вёў Інданезію больш за тры дзесяцігоддзі, яго ніколі не абралі непасрэдна людзі.
Эканамічная палітыка Сухарта, вядомая як грашовае развіццё, дасягнула поспеху ў павелічэнні эканамічнага росту Інданезіі, але таксама выклікала такія праблемы, як карупцыя і вялікая сацыяльная няроўнасць.
У 1998 годзе па ўсёй Інданезіі адбыліся беспарадкі і масавыя дэманстрацыі, якія ў выніку прымусілі Сухарта сысці з пасады.
Пасля таго, як Сухарта сышоў з пасады, Інданезія перажыла пераходны перыяд да дэмакратыі, які быў афарбаваны палітычнымі рэформамі і канстытуцыйнымі зменамі.
Хоць дэмакратыя была рэалізавана ў Інданезіі, усё яшчэ ёсць некаторыя аўтарытарныя дзеянні, якія праводзяцца ўрадам, напрыклад, парушэнні правоў чалавека і пераследу меншасцей.
