Κατά τη διάρκεια της εποχής της Νέας Τάξης, ο Πρόεδρος Soeharto κυβερνούσε την Ινδονησία για 32 χρόνια, από το 1967 έως το 1998.
Κατά τη διάρκεια της εποχής της νέας τάξης, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Ινδονησία ελέγχονταν από την κυβέρνηση και δεν υπήρχε ελευθερία τύπου.
Κατά τη διάρκεια της εποχής της νέας τάξης, τα πολιτικά κόμματα είχαν επιτρέπεται μόνο σε ένα κόμμα, δηλαδή στην ομάδα εργασίας (Golkar).
Ο Suharto είναι γνωστός ως πολύ αυταρχικός ηγέτης και έχει αυστηρό έλεγχο της κοινωνίας και της κυβέρνησης.
Κατά τη διάρκεια της εποχής της Νέας Τάξης, πολλοί ακτιβιστές και επικριτές της κυβέρνησης συνελήφθησαν, βασανίστηκαν και ακόμη και σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Αν και ο Suharto οδήγησε την Ινδονησία για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, ποτέ δεν εξελέγη απευθείας από τον λαό.
Η οικονομική πολιτική του Suharto, γνωστή ως νομισματική ανάπτυξη, κατάφερε να αυξήσει την οικονομική ανάπτυξη της Ινδονησίας, αλλά προκάλεσε επίσης προβλήματα όπως η διαφθορά και η μεγάλη κοινωνική ανισότητα.
Το 1998, οι ταραχές και οι μαζικές διαδηλώσεις συνέβησαν σε όλη την Ινδονησία, οι οποίες τελικά ανάγκασαν τον Suharto να παραιτηθεί από τη θέση του.
Μετά την αποχώρηση του Suharto, η Ινδονησία αντιμετώπισε μια μεταβατική περίοδο προς τη δημοκρατία, η οποία ήταν χρωματισμένη από πολιτική μεταρρύθμιση και συνταγματική αλλαγή.
Αν και η δημοκρατία έχει εφαρμοστεί στην Ινδονησία, εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένες αυταρχικές ενέργειες που διεξάγονται από την κυβέρνηση, όπως παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δίωξη των μειονοτικών ομάδων.
