W czasach nowego porządku prezydent Soeharto rządzi Indonezją przez 32 lata, w latach 1967–1998.
W czasach nowego zamówienia środki masowego przekazu w Indonezji były kontrolowane przez rząd i nie było wolności prasy.
W czasach nowego porządku partie politycznemu mogły tylko jedna partia, a mianowicie grupa robocza (Golkar).
Suharto jest znany jako bardzo autorytarny przywódca i ma ścisłą kontrolę nad społeczeństwem i rządem.
W czasach nowego porządku wielu aktywistów i krytyków rządu zostało aresztowanych, torturowanych, a nawet zabitych przez siły bezpieczeństwa.
Chociaż Suharto prowadził Indonezję przez ponad trzy dekady, nigdy nie został wybrany bezpośrednio przez ludzi.
Polityka gospodarcza Suharto znana jako rozwój pieniężny udało się zwiększyć wzrost gospodarczy Indonezji, ale także spowodowała takie problemy, jak korupcja i duża nierówność społeczna.
W 1998 r. Zamieszki i ogromne demonstracje miały miejsce w całej Indonezji, co ostatecznie zmusiło Suharto do rezygnacji z jego pozycji.
Po ustąpieniu Suharto Indonezja doświadczyła okresu przejściowego w kierunku demokracji, która była zabarwiona reformą polityczną i zmianami konstytucyjnymi.
Chociaż demokracja została wdrożona w Indonezji, nadal istnieją pewne autorytarne działania przeprowadzane przez rząd, takie jak naruszenie praw człowieka i prześladowania grup mniejszościowych.
