Tijdens het nieuwe ordertijdperk regeerde president Soeharto 32 jaar Indonesië, van 1967 tot 1998.
Tijdens het tijdperk van New Order werden de massamedia in Indonesië gecontroleerd door de overheid en was er geen persvrijheid.
Tijdens het tijdperk van New Order mochten politieke partijen slechts één partij, namelijk de werkgroep (Golkar).
Suharto staat bekend als een zeer autoritaire leider en heeft strikte controle over de samenleving en de overheid.
Tijdens het tijdperk van New Order werden veel activisten en critici van de regering gearresteerd, gemarteld en zelfs gedood door de veiligheidstroepen.
Hoewel Suharto Indonesië meer dan drie decennia leidde, werd hij nooit rechtstreeks door de mensen gekozen.
Het economische beleid van Suharto, bekend als monetaire ontwikkeling, is erin geslaagd de economische groei van Indonesië te vergroten, maar veroorzaakte ook problemen zoals corruptie en grote sociale ongelijkheid.
In 1998 vonden rellen en massale demonstraties plaats in heel Indonesië, die Suharto uiteindelijk dwongen om af te treden uit zijn positie.
Nadat Suharto aftrad, ondervond Indonesië een overgangsperiode naar democratie die werd gekleurd door politieke hervorming en constitutionele verandering.
Hoewel democratie in Indonesië is geïmplementeerd, zijn er nog steeds enkele autoritaire acties uitgevoerd door de overheid, zoals schendingen van mensenrechten en vervolging van minderheidsgroepen.
