Nadharia ya filamu iliibuka kwanza nchini Indonesia mnamo miaka ya 1950 wakati filamu hiyo ilipojulikana kati ya watu.
Nadharia ya filamu huko Indonesia iliendeleza haraka katika miaka ya 1980 wakati vyuo vikuu vingi vilifungua programu za masomo ya filamu.
Moja ya takwimu kubwa katika nadharia ya filamu ya Indonesia ni Arifin C. Noer, anayejulikana kama mkurugenzi na mkosoaji wa filamu.
Nadharia ya filamu ya Indonesia mara nyingi huzingatia mambo ya kijamii na kisiasa katika filamu.
Wazo la ladha au hisia mara nyingi hufikiriwa kuwa muhimu katika nadharia ya filamu ya Indonesia, na mara nyingi hutumiwa kuelezea uzoefu wa watazamaji.
Nadharia ya filamu ya Indonesia mara nyingi huzingatia muktadha wa utamaduni na historia katika tafsiri ya filamu.
Wazo la baada ya ukoloni mara nyingi hutumiwa katika nadharia ya filamu ya Indonesia kuelezea uhusiano kati ya Indonesia na nchi zake za kikoloni.
Nadharia ya filamu ya Indonesia mara nyingi huangazia jukumu la wanawake katika filamu, kama mhusika mkuu na kama skrini na mwandishi wa skrini.
Wazo la hekima ya ndani mara nyingi hutumiwa katika nadharia ya filamu ya Indonesia kuelezea upendeleo wa tamaduni ya Indonesia katika tafsiri ya filamu.
Baadhi ya nadharia za filamu za Indonesia zinalenga zaidi juu ya nyanja za kiufundi za filamu, kama sinema na muundo wa sauti, badala ya hadithi za hadithi au za kijamii.
