Utilitarizm, düzgün hərəkətin insanların sayına görə ən böyük fayda verən hərəkət olduğunu bildirən etik bir nəzəriyyədir.
Utilitarizmin anlayışı ilk dəfə 18-ci əsrdə Britaniya filosofu, Jeremy Bentham tərəfindən təqdim edilmişdir.
Bentham, insanın xoşbəxtliyinin onların mövcudluğunun əsas məqsədi olduğu fikri təklif etməklə, utentham istifadə prinsipini inkişaf etdirir və hər hansı bir hərəkət insanın xoşbəxtliyinə müsbət təsirinə görə ölçülməlidir.
İndoneziya kontekstində infrastrukturun inkişafı və ətraf mühitin qorunması kimi bir çox dövlət siyasətində utilitarizm istifadə edilmişdir.
İnfrastrukturun inkişaf siyasətində utilitarizmin tətbiqinin ictimaiyyətin rifahının yaxşılaşdırılması gözlənilən ictimai nəqliyyatın əlçatanlığını və rahatlığını artırmaq üçün hökumətin səylərini görmək olar.
Bu vaxt, ətraf mühitin qorunmasında utilitarizmin tətbiqinin tətbiqi hökumətin istixana qazı tullantılarının azaldılması və bütövlükdə insanın rifahını yaxşılaşdırması gözlənilən hava keyfiyyətini yaxşılaşdırmaq üçün səylərindən görmək olar.
Bununla yanaşı, İndoneziyada, xüsusən də insan hüquqları və sosial ədalət kontekstində də utilitarizmin tənqidləri də üzə çıxdı.
Bəzi tənqidçilər utilitarizmin əksəriyyətin faydalarına diqqət yetirməyi və azlığın maraqlarına məhəl qoymadığını düşünürlər.
Bundan əlavə, tənqidçilər də obyektiv ölçmək çətin olan faydalar və zərərlərin ölçülməsi problemini də vurğulayırlar.
Buna baxmayaraq, utilitarianizm İndoneziya kontekstindəki vacib etik nəzəriyyələrdən biri olaraq qalır və bir çox dövlət siyasətində bələdçi olaraq istifadə olunur.
