Roštilj se u Indoneziji obično naziva spaljivanje ili ugljen.
Roštilj je kulinarska tradicija koja je u Indoneziji vrlo popularna, posebno u područjima koja imaju bogatstvo prirodnih resursa kao što su Bali, Sulawesi i Papua.
Na Javanseu je roštilj poznat kao Satay preuzet iz riječi sateh, što znači da je meso izrezano na male komade i uboden je pomoću bambusa ili skewersa.
Roštilj u Indoneziji uvelike se razlikuju, u rasponu od govedine, piletine, ribe, do voća poput ananasa i banana.
Sojin umak je najčešće korišteni umak za povećanje okusa u jelima roštilja u Indoneziji.
Roštilj je često predstavljen u obiteljskim događajima ili okupljanju s prijateljima.
Na Baliju postoji tradicija roštilja koja se naziva svinjski bocači, a to su svinjetina koja je pečena u cijelosti i poslužena s umakom od čilija.
Na jeziku Batak roštilj je poznat kao Arsik koji je tipično jelo ribljeg mesa ili svinjetine koje se prerađuje mješavinom začina i začina tipičnih za Bataka.
Roštilj u Indoneziji uglavnom koristi drveni ugljen kao gorivo, bilo od tikovine, kokosovog drveta ili drugog drva za ogrjev.
Roštilj u Indoneziji često se poslužuje s bijelom rižom i povrćem poput krastavaca, rajčice i kupusa.
